زندگی‎نامه حضرت صاحب الزمان مهدی موعود (عج)

حضرت صاحب الزمان مهدی موعود (عج) در نیمه شعبان سال ۲۵۵ هجری قمری در سامرّا چشم به جهان گشود و هم اکنون در دوران غیبت به سر می‌برد.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

السَّلامُ عَلَیْکَ یَا حُجَّةَ اللّهِ فِی أَرْضِهِ، السَّلامُ عَلَیْکَ یَا عَیْنَ اللّهِ فِی خَلْقِهِ، السَّلامُ عَلَیْکَ یَا نُورَ اللّهِ الَّذِی یَهْتَدِی بِهِ الْمُهْتَدُونَ، وَ یُفَرَّجُ بِهِ عَنِ الْمُؤْمِنِینَ، السَّلامُ عَلَیْکَ أَیُّهَا الْمُهَذَّبُ الْخَائِفُ، السَّلامُ عَلَیْکَ أَیُّهَا الْوَلِیُّ النَّاصِحُ، السَّلامُ عَلَیْکَ یَا سَفِینَةَ النَّجَاةِ، السَّلامُ عَلَیْکَ یَا عَیْنَ الْحَیَاةِ، السَّلامُ عَلَیْکَ، صَلَّى اللّهُ عَلَیْکَ وَ عَلَى آلِ بَیْتِکَ الطَّیِّبِینَ الطَّاهِرِینَ، السَّلامُ عَلَیْکَ، عَجَّلَ اللّهُ لَکَ مَا وَعَدَکَ مِنَ النَّصْرِ وَ ظُهُورِ الْأَمْرِ، السَّلامُ عَلَیْکَ یَا مَوْلایَ، أَنَا مَوْلاکَ عَارِفٌ بِأُولاکَ وَ أُخْرَاکَ، أَتَقَرَّبُ إِلَى اللّهِ تَعَالَى بِکَ وَ بِآلِ بَیْتِکَ، وَ أَنْتَظِرُ ظُهُورَکَ وَ ظُهُورَ الْحَقِّ عَلَى یَدَیْکَ، وَ أَسْأَلُ اللّهَ أَنْ یُصَلِّیَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ أَنْ یَجْعَلَنِی مِنَ الْمُنْتَظِرِینَ لَکَ وَ التَّابِعِینَ وَ النَّاصِرِینَ لَکَ عَلَى أَعْدَائِکَ، وَ الْمُسْتَشْهَدِینَ بَیْنَ یَدَیْکَ فِی جُمْلَةِ أَوْلِیَائِکَ، یَا مَوْلایَ یَا صَاحِبَ الزَّمَانِ، صَلَوَاتُ اللّهِ عَلَیْکَ وَ عَلَى آلِ بَیْتِکَ، هَذَا یَوْمُ الْجُمُعَةِ وَ هُوَ یَوْمُکَ الْمُتَوَقَّعُ فِیهِ ظُهُورُکَ، وَ الْفَرَجُ فِیهِ لِلْمُؤْمِنِینَ عَلَى یَدَیْکَ، وَ قَتْلُ الْکَافِرِینَ بِسَیْفِکَ، وَ أَنَا یَا مَوْلایَ فِیهِ ضَیْفُکَ وَ جَارُکَ، وَ أَنْتَ یَا مَوْلایَ کَرِیمٌ مِنْ أَوْلادِ الْکِرَامِ، وَ مَأْمُورٌ بِالضِّیَافَةِ وَ الْإِجَارَةِ، فَأَضِفْنِی وَ أَجِرْنِی صَلَوَاتُ اللّهِ عَلَیْکَ وَ عَلَى أَهْلِ بَیْتِکَ الطَّاهِرِینَ

 

یا وَصِىَّ الْحَسَنِ وَ الْخَلَفَ الْحُجَّةَ، اَیُّهَا الْقاَّئِمُ الْمُنْتَظَرُ الْمَهْدِىُّ، یَا بْنَ رَسُولِ اللّهِ، یا حُجَّةَ اللّهِ عَلى خَلْقِهِ، یا سَیِّدَنا وَ مَوْلینا، اِنّا تَوَجَّهْنا
وَ اسْتَشْفَعْنا وَ تَوَسَّلْنا بِکَ اِلَى اللّهِ، وَ قَدَّمْناکَ بَیْنَ یَدَىْ حاجاتِنا، یا وَجیهاً عِنْدَ اللّهِ اِشْفَعْ لَنا عِنْدَ اللّهِ

به گزارش گروه استان‌های باشگاه خبرنگاران جوان از شهرکرد، حضرت صاحب العصر و الزمان مهدی موعود (عجل الله تعالی فرجه الشریف) دوازدهمین امام شیعیان جهان و منجی عالم بشریت، یگانه فرزند امام حسن عسکری (علیه السلام) امام یازدهم است.

حضرت مهدی (عج) علی رغم مراقبت‌های ویژه مأموران حکومت عباسی، در سحرگاه روز جمعه پانزدهم ماه شعبان سال ۲۵۵ هجری قمری در سامرّا چشم به جهان گشود.  تولد مخفیانه آن حضرت (عج) بی شباهت به تولد حضرت موسی (ع) و حضرت ابراهیم خلیل (ع) نیست. همان گونه که این دو پیامبر بزرگ الهی (ع) تحت شدیدترین تدابیر امنیتی فرعونیان و نمرودیان، به اراده خداوند و به سلامت در کنار کاخ فرعون و نمرود متولّد شدند، حضرت مهدی (عج) نیز در حالی که جاسوسان و مأموران خلیفه عباسی تمام وقایع خانه امام یازدهم (ع) را زیر نظر داشتند، در کمال امنیت و بدون آن که دشمنان خبردار شوند، قدم به جهان هستی گذاشتند.

آن بزرگوار (ع) پس از پنج سال زندگی تحت سرپرستی پدر، و مادر بزرگوارشان نرجس خاتون در سال ۲۶۰ هجری و به دنبال شهادت پدر بزرگوارش امام حسن عسکری (ع) ـ همچون حضرت عیسی (ع) و حضرت یحیی (ع) که در سنین کودکی عهده دار نبوّت شده بودند ـ در پنج سالگی منصب امامت شیعیان را عهده دار شد و پس از سپری شدن دوران غیبت با تشکیل حکومت عدل جهانی احکام الهی را در سرتاسر زمین حاکمیت خواهد بخشید.

پیامبر اکرم (ص) و ائمه اطهار علیهم السلام هر کدام در سخنان خود به اوصاف امام مهدی (عج) اشاره کرده اند. حضرت امام رضا علیه السلام در توصیف ویژگی‌های چهره و سجایای اخلاقی و ویژگی‌های برجسته آن حضرت می‌فرمایند: «هاله‌هایی از نور، چهره زیبای قائم آل محمد (عج) را احاطه کرده است رفتار معتدل و چهره شادابی دارد. از نظر ویژگی‌های جسمی شبیه‌ترین فرد به رسول خدا (ص) است. نشانه خاصّ او آن است که گرچه عمر بسیار طولانی دارد، ولی از سیمای جوانی برخوردار است؛ تا آن جا که هر بیننده‌ای او را چهل ساله یا کمتر تصور می‌کند. از دیگر نشانه‌های او آن است که تا زمان مرگ با وجود گذشت زمان بسیار طولانی هرگز نشان پیری در چهره او دیده نخواهد شد».

روزی عثمان بن سعید بن عمری به همراه حدود چهل نفر از بزرگان شیعه به حضور امام عسکری علیه السلام رسیدند تا درباره جانشین آن حضرت سؤال کنند و در آینده از ایجاد اختلاف در مسئله امامت جلوگیری کنند. راوی می‌گوید: وقتی عثمان بن سعید به حضرت عسکری علیه السلام گفت: آمده ایم تا درباره مطلب مهمی که شما به آن آگاه ترید از شما سؤال کنیم، حضرت عسکری علیه السلام فرمودند: بنشین عثمان. پس از ساعتی امام علیه السلام فرمودند: آیا می‌خواهید بگویم به چه منظوری آمده اید؟ همه گفتند:‌ای فرزند رسول خدا، بفرمایید. آنگاه حضرت فرمودند: آمده اید تا درباره حجت خدا و امام پس از من بپرسید. همه گفتند: آری. در این لحظه ناگهان پسری که چهره درخشانی، چون ماه داشت و از هر حیث به امام عسکری علیه السلام شبیه بود وارد شد. حضرت فرمودند: بعد از من پیشوای شما و جانشینم این فرزند من است. مواظب باشید پس از من در دین دچار آشفتگی نشوید...

دوران زندگی امام زمان (عج) به چهار دوره تقسیم می‌شود:

۱ ـ از تولد تا غیبت: حضرت مهدی (عج) پس از تولد حدود پنج سال تحت سرپرستی پدر بزرگوارشان امام عسکری علیه السلام به صورت نیمه مخفی زندگی کردند. یکی از کار‌های بسیار مهمی که حضرت امام حسن عسکری علیه السلام در این دوره انجام دادند این بود که امام مهدی (عج) را به بزرگان شیعه معرفی کردند تا در آینده در مسئله امامت دچار اختلاف نشوند.

۲ ـ غیبت صغری: پس از شهادت حضرت امام حسن عسکری علیه السلام در سال ۲۶۰ ق، دوره غیبت صغری آغاز شد و تا سال ۳۲۹ ق ادامه پیدا کرد. در این دوره حضرت مهدی (عج) از طریق چهار نائب به ادامه امور مردم می‌پرداختند.

۳ ـ دوره غیبت کبری: این دوران از سال ۳۲۹ ق شروع شد و تا زمانی که خداوند مصلحت بدانند ادامه خواهد داشت در این دوره پاسخ به پرسش‌ها و احکام مردم بر عهده نایبان عام آن حضرت است و حضرت نایب خاصی برای این دوره معرفی نکرده اند.

۴ ـ دوره حکومت: پس از ظهور، امام زمان (عج) بر اساس احکام اسلام حکومت واحد جهانی تشکیل خواهند داد که در سایه آن سرتاسر عالم پر از عدل و داد خواهد شد.

*****
اللَّهُمَّ أَرِنِی الطَّلْعَةَ الرَّشِیدَةَ وَ الْغُرَّةَ الْحَمِیدَةَ وَ اکْحُلْ نَاظِرِی بِنَظْرَةٍ مِنِّی إِلَیْهِ وَ عَجِّلْ فَرَجَهُ و سَهِّلْ مَخْرَجَهُ وَ أَوْسِعْ مَنْهَجَهُ وَ اسْلُکْ بِی مَحَجَّتَهُ ...
الّلهُمَّ ارْزُقْنا زِیارَتَه وَ شَفاعَتَه ...

منبع:باشگاه خبرنگاران جوان

چگونه در زندگی خودمان در خدمت امام زمان(عج) باشیم؟

وظیفه منتظران‏

خوب است بدانیم که امام زمان(عج) شدیداً به شیعیان خود عشق مى‏ورزد؛ بلکه علاقه آن حضرت به شیعیان و دوستانشان خیلى بیشتر از علاقه‏اى است که ما نسبت به آن حضرت داریم. ایشان همواره براى شیعیان خود دعا مى‏کنند. از آن حضرت نقل شده است: «اِنّا غَیْرُ مُهَمِلینَ لِمُراعاتِکُمْ وَلاناسینَ لِذِکْرِکُمْ» ؛ بحارالانوار: ج 53، ص 174. ما هرگز در رعایت احوال شما کوتاهى نمى‏کنیم و شما را از یاد نمى‏بریم».

آنچه بر ما بایسته است، جلب رضایت آن بزرگوار است. پیوستگى با او، یعنى، مطیع او بودن. آنچه در روایات زیاد سفارش شده، انتظار فرج است. ما باید ارتباط معنوى خود را با امام زمان(عج) با عمل به دستورات آن حضرت و انتظار فرج به معناى واقعى ثابت و مستدام نگه داریم. از این‏رو بسیار به جا است که خصوصیات منتظر واقعى حضرت مهدى(عج) را بدانیم و سپس آن را در خود عملى کنیم.

رسول خدا صلى الله علیه وآله فرمود: «اَفْضَلُ العِبادَةِ اِنْتِظارُ الفَرَجِ»؛ فرائد السمطین، ج 2، ص 334، چاپ جدید. برترین عبادات، انتظار ظهور و فرج است.

وظیفه منتظر امام زمان‏علیه السلام این است که مانند یک منتظر واقعى زندگى کند. وقتى انسان حقیقتا منتظر کسى باشد، تمام رفتار و سکناتش نشان از منتظر بودن او دارد. به عنوان مثال اگر منتظر میهمان باشد، حتما خانه را تمیز و مرتب و وسایل پذیرایى را آماده مى‏نماید و با لباس مرتب و چهره‏اى شاداب در انتظار مى‏ماند. چنین کسى مى‏تواند ادعا کند که منتظر میهمان است. اما کسى که نه خانه را مرتب کرده و نه وسایل پذیرایى را آماده نموده و نه لباس مرتب و تمیزى پوشیده و نه اصلاً به فکر میهمان است؛ اگر ادعا کند که در انتظار میهمان بوده، همه او را ریشخند خواهند کرد و بر گزافه‏گویى او خواهند خندید!

بنابراین اولین شرط انتظار، ایجاد معرفت در مورد امام زمان(عج) است و طبیعى است که هر مقدار معرفت انسان نسبت به آن حضرت بیشتر باشد، ارزش او را بیشتر درک کرده و به عظمت او بیش از پیش پى خواهد برد و بیشتر تشنه وجود آن حضرت خواهد شد

                         لاف عشق و گله از یار زهى لاف دروغ           عشق بازان چنین مستحق هجرانند

بنابراین، انتظار قبل از آنکه از ادعاى انسان فهمیده شود، از رفتار و کردار او فهمیده مى‏شود. نمى‏توان هر کسى را که ادعاى دوستى و ولایت امام زمان را دارد، در شمار دوستان و منتظران او قلمداد نمود! آرى «مشک آن است که خود ببوید نه آنکه عطاربگوید».

با چنین توضیحى، روشن است که منتظر واقعى امام زمان(عج) باید رفتارش به گونه‏اى باشد که هر لحظه منتظر ظهور امام زمان‏علیه السلام باشد، یعنى، در هر لحظه که این خبر را به او بدهند، خوشحال شود و آماده یارى آن حضرت باشد و با مال و جان خویش جهاد کند و خود را در راه آن حضرت فدا نماید. منتظر واقعى، اهل گناه و دلبستگى به دنیا نیست؛ چرا که چنین کسى نمى‏تواند از وابستگى‏ها، دلبستگى‏ها و آلودگى‏ها دست بردارد و آماده به خدمت در جهت اهداف مقدس امام زمان‏علیه السلام باشد.

با توجه به نکات ذکر شده مى‏توان بعضى از وظایف منتظران امام زمان‏علیه السلام را چنین ذکر کرد:

 

1. معرفت:

اولین شرط انتظار معرفت است؛ تا انسان میهمان خود را نشناسد و از خصوصیات خوب او مطلع نباشد، منتظر او نخواهد شد. تنها هنگامى انسان در انتظار کسى مى‏نشیند که او را خوب بشناسد، اما اگر انسان کسى را نشناسد و بداند که آن شخص خواهد آمد، برایش اهمیتى نخواهد داشت و منتظر او نخواهد ماند. در مورد انتظار امام زمان(عج) هم چنین است. کسانى که آن حضرت را نمى‏شناسند (مانند کفار و یا اهل ادیان دیگر)، هرگز انتظار او را نمى‏کشند؛ اما کسانى که او را مى‏شناسند و ارزش و مقام او را مى‏دانند، منتظر او مى‏مانند.

کسانى که امام زمان را نمى‏شناسند - اگر چه به ظاهر مسلمان باشند - چنانچه در این حال بمیرند در حال جاهلیت از دنیا رفته‏اند؛ چنان‏که پیامبر اکرم‏صلى الله علیه و آله‏فرمود: «مَنْ ماتَ وَ لَمْ یَعْرِفْ اِمامَ زَمانِهِ ماتَ میتَةَ الْجاهِلِیَّةِ» ؛ بحارالانوار: ج 32، ص 331. «هر کس بمیرد و امام زمانش را نشناسد به مردن جاهلیت از دنیا رفته است».

بنابراین اولین شرط انتظار، ایجاد معرفت در مورد امام زمان(عج) است و طبیعى است که هر مقدار معرفت انسان نسبت به آن حضرت بیشتر باشد، ارزش او را بیشتر درک کرده و به عظمت او بیش از پیش پى خواهد برد و بیشتر تشنه وجود آن حضرت خواهد شد. در حالى که افراد جاهل و ناآگاه به ارزش آن حضرت، هرگز احساس تشنگى و عطش نسبت به وجود مقدس ایشان نخواهند داشت و بدین جهت از زمره منتظران بیرون هستند!

وصل خورشید به شب پره اعمى نرسد               که در این آینه صاحب‏نظران حیرانند

 

شناخت امام زمان‏علیه السلام دو گونه است:

1. شناخت تاریخى وجود آن حضرت؛ مانند اینکه او امام دوازدهم است و تاریخ ولادتش در چه سالى است و مانند آن.

2. شناخت مقام نورانیت آن حضرت؛ که این شناخت کار هر کسى نیست و ظرفیت و لیاقت زیادى مى‏خواهد. در حقیقت، اصحاب خاص امام زمان‏علیه السلام کسانى‏اند که آن حضرت را به مقام نورانیت شناخته‏اند.

براى آگاهى از مقام عظیم امامت خواندن زیارت جامعه کبیره و تأمل در معانى عمیق آن توصیه مى‏شود.

همچنین خواندن کتب معتبرى که در مورد امام زمان‏علیه السلام نوشته شده است مى‏تواند انسان را تا حدى به مقام و عظمت آن حضرت آشنا سازد.

این انتظار فرج است که بهترین اعمال و بهترین عبادت است و چنین منتظرى، مقامى عالى دارد و هر گاه در زمان غیبت از دنیا برود، به منزله کسانى است که پس از ظهور حضرت حجت(عج) زنده و تحت فرمان او در راه خدا جهاد مى‏کنند

2. محبت به امام زمان‏ علیه السلام‏

وظیفه دیگرى که منتظران آن حضرت دارند این است که باید دوستى و محبت امام عصر(عج) را در خود ایجاد کنند و آن را افزایش دهند. بدیهى است تا انسان از میهمان خویش خوشش نیاید و نسبت به او محبت نداشته باشد - هر چند هم که او رابشناسد - نمى‏تواند واقعاً منتظر آمدن او باشد؛ اگر انسان از میهمان خود بدش بیاید، چگونه مى‏تواند منتظر قدم او باشد و خود را براى پذیرایى از او آماده کند. پس تا محبت به امام زمان(عج) در وجود کسى شکل نگرفته و شعله‏ور نشده باشد، او نمى‏تواند به وظایف منتظران واقعى عمل نماید. محبت به امام زمان(عج) وظیفه‏اى است که پیامبر اکرم‏صلى الله علیه وآله نیز به دستور خدا از ما خواسته است؛ آنجا که در قرآن کریم مى‏فرماید: «قُلْ لا أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْراً إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبى‏»؛ سوره شورى: آیه 23.

3. ایجاد سنخیت با امام زمان‏علیه السلام‏

منتظران واقعى وضعیت روحى و فکرى و عملى خود را به گونه‏اى سامان مى‏دهند که سنخیت کاملى با امام زمان‏علیه السلام داشته باشند. آیا مى‏توان منتظر قدوم کسى بود؛ ولى با او مشابهت و سنخیت نداشت؟ آیا مى‏توان محبت کسى را داشت، اما با او هیچ سنخیت و مشابهتى نداشت؟ ایجاد سنخیت با امام زمان از طریق تقویت ایمان و تقوا و فضایل اخلاقى و درجات معنوى حاصل مى‏شود. تنها در این صورت است که مى‏توان ادعاى محبت به آن حضرت را داشت. در صورتى که انسان رفتارش مطابق میل امام زمان(عج) باشد، شعله محبت او در دلش زبانه خواهد کشید و عشق آن حضرت او را به فریاد خواهد آورد و دورى‏اش را بر او سخت و ناگوار خواهد ساخت.

طبیعى است که هر چقدر سنخیت با ولى عصر(عج) بیشتر باشد، محبت آن حضرت به انسان بیشتر خواهد شد و محبت انسان نیز به آن حضرت افزون‏تر خواهد گشت. پس منتظر واقعى باید سعى کند تمام وظایف دینى و احکام الهى را انجام دهد.

4. ارتباط با منتظران دیگر

منتظر امام زمان(عج) مى‏داند که برنامه آن حضرت یک برنامه جهانى است و باید یاوران زیادى داشته باشد تا حرکتش پیروز شود. بنابراین به فکر گسترش یاران و منتظران آن حضرت بوده و با ارتباط با آنها، به تقویت روحیات ایمانى خود و دیگران خواهد پرداخت تا بر اساس دستور قرآنى «تَعاوَنُوا عَلَى الْبِرِّ وَ التَّقْوى‏» {A؛ V}سوره مائده‏{V به کمک مؤمنان منتظر، خود را آماده ظهور حضرت نماید.

5. دعا براى تسریع در ظهور امام زمان‏علیه السلام

منتظر واقعى هر لحظه انتظار محبوب را مى‏کشد و از خدا مى‏خواهد که هر چه زودتر او را برساند. بنابراین دعاى فراوان براى فرج آن حضرت از وظایف همیشگى منتظران حضرتش مى‏باشد. دعا براى تسریع در فرج امام زمان(عج)، به وسیله آن حضرت نیز توصیه شده است.

 

6. دادن صدقه‏

براى سلامتى آن عزیز و یا هدیه نمودن ثواب‏هایى به حضرت مهدى(عج)، که خود، موجب قبولى هر چه بیشتر اعمال است.

7. امیدوارى

بر قیام و انقلاب آن یوسف زهرا علیها السلام و امید دادن به دیگران.

8. ایجاد آمادگى دائم رزمى براى ظهور حضرت

چنان‏که در روایت آمده است:«لیعدن احدکم لخروج القائم و لو سهما» ؛ بحارالانوار، ج 52، ص 366، ح 146. هر یک از شما براى قیام قائم(عج) باید آماده گردد هر چند با تهیه یک تیر باشد.

از این رو شرکت در بسیج یکى از وظایف منتظران است.

9. محزون بودن‏ به علت محروم بودن از زیارت آن وجود مبارک؛ «عزیز على ان ارى الخلق و لاترى و لا اسمع لک حسیسا و لا نجوى...» ؛ دعاى ندبه. بر من گران است که خلق را ببینم و تو دیده نشوى و سخن آشکار و پنهان تو را نشنوم.

منتظر امام زمان(عج) وقتى موفق به زیارت آن حضرت نمى‏شود، از طریق خواندن دعاى ندبه، زیارت آل یاسین، دعاى عهد، نماز امام زمان و نیز از طریق رفتن به مسجد جمکران، ارتباط خود را با آن حضرت حفظ مى‏نماید و براى گره گشایى مادى و معنوى از ایشان به عنوان واسطه فیض الهى درخواست مى‏کند و خود را در محضر ایشان مى‏بیند

انتظار فرج یعنى:

الف. معرفت امام معصوم و عادل و پیشواى‏فضیلت؛

ب. ایمان به امامت و قیادت رهبرى الهى و عدالت پیشه؛

ج. عشق به عدالت وارزش‏هاى انسانى؛

ه. امید به آینده‏اى روشن و نوید بخش؛

ک. تلاش براى برقرارى حکومتى عدل پیشه و عدل گستر؛

ح. رعایت موازین و قوانین دینى و اخلاقى؛

خ. داشتن روحیه تعهد و مسؤولیت‏پذیرى.

این انتظار فرج است که بهترین اعمال و بهترین عبادت است و چنین منتظرى، مقامى عالى دارد و هر گاه در زمان غیبت از دنیا برود، به منزله کسانى است که پس از ظهور حضرت حجت(عج) زنده و تحت فرمان او در راه خدا جهاد مى‏کنند. بحارالانوار: ج‏52 ص 125؛ ره‏توشه راهیان نور، دفتر تبلیغات اسلامى حوزه علمیه قم چاپ اول تیرماه 1374 ص‏190-193 با تصرف.

 

یادآورى مهم:

درست است که وظیفه ما تلاش براى ملاقات با امام زمان(عج) نیست و حتى بنا بر نظر بعضى از بزرگان، تحقق این مسأله خیلى بعید و نادر است و اگر هم ممکن باشد، براى امثال مقدس اردبیلى و علامه حلّى قابل تصور است؛ نه انسان هاى عادى هر چند مؤمن و خوب. ولی بحث ملاقات، نباید با بحث ارتباط اشتباه شود؛ زیرا وظیفه ما ایجاد ارتباط با امام عصر(عج) است. منتظر امام زمان(عج) وقتى موفق به زیارت آن حضرت نمى‏شود، از طریق خواندن دعاى ندبه، زیارت آل یاسین، دعاى عهد، نماز امام زمان و نیز از طریق رفتن به مسجد جمکران، ارتباط خود را با آن حضرت حفظ مى‏نماید و براى گره گشایى مادى و معنوى از ایشان به عنوان واسطه فیض الهى درخواست مى‏کند و خود را در محضر ایشان مى‏بیند.

---

منبع:پرسمان دانشجویی

شهادت پیامبر اکرم(ص) و امام حسن مجتبی علیه السلام تسلیت باد

                                  

                                                                          دلم به یاد تو امشب لبالب از شور است
                                                                      تو کیستی که حریمت چو کعبه مشهور است؟              
                                                                                         رحلت پیامبر اکرم (ص)
                                                                                  بر تمام مسلمین جهان تسلیت باد

 

اربعین هم تمام شد،امّا یادمان نرود...

                           

---

هر ثانیه،،هر ساعت،هر روز و هر فصل از سال
کشتی نجات حسین(علیه السلام)،همیشه در حرکت است

در دنیایی که طوفان سهمگین فتنه های آخرالزمان امان انسان ها را بریده
گناه از هر زمانی آسان تر و حفظ ایمان از هر زمان سخت تر است

و هنوز هم ندایی هست
زنده و حاضر که
در گوش مان تکرار می شود

 کیست مرا یاری کند

 کیست مرا یاری کند

 یکی از این فتنه ها شاید این باشد
که حسین به محرم و صفر محدود شود
و فقط موجی از شور حسینی باشد و به اتمام برسد،نه درک و شعور حسینی که برایمان بماند و از پس آن حرکت شود

 راه مقابله با آن عمل به دو جمله است

⁉جمله خبری و دیگری پرسشی

با حسین زندگی باید کرد

آیا حسین زمانه را یاری می کنیم

 در شرح چگونگی عمل به این دو جمله،هر کسی به اندازه علم و بصیرتش نسخه ای می پیچد

 امّا همین قدر بدانیم که خودشان قول داده اند

 اگر دغدغه ای باشد و پشت کار و توکّل بدون شک راه را خواهی یافت شک نکنید

«ان الحسین مصباح الهدی و سفینة النجاة»

با امام حسین(علیه السلام) زندگی باید کرد
و همچون یاران ارباب باید شد
مثل،که هرگز نمی شویم،امّا شبیه شویم،شبیه عبّاس،با ادب،بامرام،باوفا،دلیر،شجاع و بابصیرت،بصیرت و بصیرت
تا بتوانیم حسین زمان را یاری کنیم و زمینه ساز ظهور تنها عدالت گستر جهان شویم

برای یار شدن هنوز دیر نشده است،می شود حُر شد و در آغوش امام زمان مان،مهدی فاطمه،آخرین نفس های مان را فدای نگاه پُر فروغشان کنیم